برشی از روزانه های مخوف
- توازدنیای وهمی خودتهمانقدرکه وحشت داری لذت هم می بری .
شایدهم راست می گفت .واقعااین آدمهاوتصوری کهازآنهاداشتم یاهرآنچه به نام خوف وهیجان به این چشم اندازغریب باآدمهای غریبترالقامی کردم می توانست به همان سادگی یک رویایاکابوسی مقطعی باشدکه ازعوارض پرخوریوناپرهیزی محسوب می شد.ولی یک اشکال عمده وجودداشت .من پیرشده بودم .این پنجره این آدمهای غریب وهولناکاین دیوارها آن نسترن آفت زده آن اداره ی لعنتی وبایگانی سردوتاریکش اینهامراپیرکرده بودند.می دانم هرگزکله تخماقی ومردخالی نمی دانندکه واقعاخودم هستم کهاجازه داده ام نقش یک بازیچه راایفاکنم .این یک موقعیت انتخابی نبود.این دنیاییبودکه به ناگاه برمن سایه انداخت و به فرورفتن من دراین ژرفنا منجرشدطوری که هرچهبیشترتقلا می کردم بیشترفرومی رفتم .آنچه ولی کم کم ازشکل هیبت وهول به قالب لذتوعادت روزمره درآمدهمین دست وپازدن وتحقیرکردن خویشتنم بود. می دانستم ترس مرانمیکشدولی ازریخت می اندازد.شکل بادمی شوم وسرگردانیش ،.شکل حجمی ازتاریکی درمصافبانیزه های آفتاب درنیمروزی تلخ . می ترسمیک روزهمین قدرت خلاقیت وتصورمن کاردستم بدهدوهرسه نفرشان باتورهایی پرازخرتوپرتهای قدیمی همانجامثل یک مجسمه بمانندوبرمن وتفکراتم بشورند.همین ایستادن محضمی تواندکارمراتمام کند. من روی تمام حرکات این آدمهااشراف دارم .اگرچه نوعی بی نظمیو ازهم گسیختگی دررفتارهایشان دیده می شودولی درواقع تمام حرکاتشان سنجیده است .
یک ,های , می ,تمام ,ولی ,کم ,برشی از ,های مخوف ,می کردم ,روزانه های ,از روزانه
درباره این سایت